Κάσκο - ΣΕΡΓΙΟΣ ΓΚΑΚΑΣ

Περίληψη
Θεσσαλονίκη, χειμώνας του '95. Ένας μοναχικός σαραντάρης δικηγόρος, διαλυμένος από τις αποτυχίες και το αλκοόλ. Μια φοβισμένη κυρία με πράσινα μάτια και πολλά χρήματα. Ένας αδίστακτος βιομήχανος προσεύχεται στο Άγιον Όρος. Μια ηλικιωμένη ποιήτρια που δεν βρίσκει πια λόγο να γράψει. Ένας ευτραφής γλεντζές που ισχυρίζεται ότι γνωρίζει το μυστικό της ευτυχίας. Μια απειλητική σκιά από το παρελθόν που όλο και μεγαλώνει. Και στο φόντο η υγρή πόλη, τραυματισμένη από ανεκπλήρωτους έρωτες, περίεργες αυτοκτονίες και ανεξιχνίαστα εγκλήματα.

«Ήξερα ότι αν έλεγα ναι, όλα θα τέλειωναν ήσυχα κι ωραία. Δεν θα ξανάβαζα στο στόμα μου φτηνό κονιάκ, θα μπορούσα να κάνω το Χίλμαν κουκλί και ν' αλλάξω την επίπλωση του σπιτιού μου. Θα πρότεινα σε ψηλόκωλες γκόμενες ένα ποτό στο "Harry's bar" της Βενετίας ή μια βόλτα στο παλιό λιμάνι της Μασσαλίας. Θα φορούσα μόνο Τίμπερλαντ και θα υπέγραφα τα τσεκ με Μοντμπλάν. Θα κέρναγα κάθε μέρα την παρεούλα στο "16" και θα έκανα δώρο ένα ψυγείο στους Αλβανούς που έμεναν στο υπόγειο της πολυκατοικίας μου. Και μπορεί σε δυο τρία χρόνια να αγόραζα μια εικοσάρα χορεύτρια απ' την Ουκρανία, για να μου κρατάει το χέρι τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Η ζωή μου θα άλλαζε ριζικά. Τι παραπάνω να ζητήσει ένας σαραντάρης στο χείλος του γκρεμού; Έσβησα ήρεμα το τσιγάρο μου. Όχι, κύριε Κυπριανίδη, είπα».
(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

" Άφησε πίσω της ένα άρωμα τριαντάφυλλου κι έναν τύπο με το μυαλό γεμάτο στάχτες"
Υποβλητική νουάρ ατμόσφαιρα, λες και τη ζεις μέσα σε καλαίσθητο γκράφικ νόβελ.
Μου θύμισε το Αστυνομικό του Μπουκόφσκι, αλλά αυτό το βρήκα -συγνώμη, ε- καλύτερο. Το ελληνικό αστυνομικό ως λογοτεχνικό είδος ζει και βασιλεύει και υποεκτιμάται σταθερά.
Αρκούντως ποιητική γραφή που ξαφνιάζει για την κατηγορία του, αναφορές στην νεότερη ελληνική ιστορία, στην λογοτεχνική παραγωγή - ευφυές διακριτικό χιούμορ, σκληρή γλώσσα, δεμένη πλοκή, συναρπαστική εικονοπλασία, λυρικότητα και μηδενισμός σε λεπτές σχοινοβασίες.
Δεν θέλω να πλατυάσω άλλο, ο Σέργιος Γκάκας είναι ένα λαμπερό διαμάντι της ελληνικής συγγραφής, μου γέννησε ένα σωρό συναισθήματα και είμαι χαρούμενη που τον ανακάλυψα, έστω και τόσο τυχαία.
"Άνοιξε τα μάτια της. Με κοίταξε κι ένας αβάσταχτος χειμώνας με τύλιξε.
Άρχισε να μιλάει προσπαθώντας να μεταμφιέσει τους λυγμούς σε λέξεις.
Η κοφτή ανάσα της κόντεψε να με πνίξει.
Κατάλαβα ότι είχε ανάγκη να δείξει σε κάποιον τις πληγές της.
Μου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν κρύβουν την ανημπόρια τους.
Κάτι τέτοιες στιγμές μετάνιωνα που είχα ξοδέψει τη ζωή μου σε πρόχειρες γυναίκες, πράσινα τραπέζια και μισοσκότεινα μπαρ" Erasmia Kritikou @goodreads Jul 13, 2017

 ~*~

"Με κοίταξε· τα μάτια του πέταγαν σπίθες. Ένας άνθρωπος μιας άλλης εποχής, που οι ρυτίδες και τα σημάδια του έγιναν δρόμοι για να περπατήσουν οι πιο καπάτσοι απ' αυτόν. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πως ανάμεσα στο παγωμένο ατσάλι των νικητών και στη γλυκιά μούχλα των ηττημένων δεν υπήρχε άλλος δρόμος."
Θεσσαλονίκη - Εξάρχεια ένα τσιγάρο δρόμος...! Και Νέα Σμύρνη και Πανιώνιος και Μίλικο Πάντιτς, τι άλλο να ζητήσω από ένα βιβλίο νουάρ?    GVarvakis 2018

Συγγραφέας: ΓΚΑΚΑΣ ΣΕΡΓΙΟΣ

O Σέργιος Γκάκας γεννήθηκε το 1957 στην Aθήνα.
Σπούδασε θέατρο στο πανεπιστήμιο PARIS-VIII.
Από το 1979 εργάζεται ως σκηνοθέτης.
Έχει γράψει τέσσερα θεατρικά έργα για παιδιά. Διηγήματά του περιλαμβάνονται στις συλλογές Πέντε ζωγράφοι ζητούν συγγραφέα (2003) και Το Χαλάνδρι που γνώρισα (2005).
Έγραψε επίσης δύο νουάρ μυθιστορήματα: το Κάσκο (2001) και το Στάχτες (2008).
Έλαβε μέρος με διήγημά του στο δεύτερο και τον τρίτο τόμο των Ελληνικών εγκλημάτων (2008 και 2009).


Γλώσσα: Ελληνικά
Εκδότης: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ
Συγγραφέας: ΓΚΑΚΑΣ ΣΕΡΓΙΟΣ
Έτος κυκλοφορίας: 2001
Σελίδες: 308
Διαστάσεις: 13x21
Χώρα: ΕΛΛΑΔΑ